Tuesday, July 1, 2008

Naar Rapid City

Na een beetje een onrustige nacht, zoals altijd voor we vroeg op moeten voor een vlucht, gaat Ricks wekker om vijf uur af. De mijne heb ik voor kwart over vijf gezet, drie kwartier vind ik genoeg om me klaar te maken. Maar de lieverd staat vroeger op om koffie voor mij te zetten!

Intussen probeer ik de kinderen ook tot leven te porren. In Kai en Saskia's geval gaat dat vrij makkelijk, maar zoals altijd komt er slechts gekreun uit Katja's bed. Gelukkig is ook zij voor haar doen vrij snel in het land der levenden. Tot mijn verbazing zijn we al om vijf voor zes helemaal klaar om te vertrekken, zeker een record!

De rit naar Dulles Airport verloopt vlot, het is prachtig zonnig weer. Met Rick erbij als United Premier reiziger is de check in ook zo voorbij. We mogen zelfs in de rij voor Premium Passagiers bij de veiligheidscontrole! En zo zitten we al net na zevenen bij onze gate. Ik wilde vroeg zijn, omdat we gratis tickets hebben, en had zeker niet verwacht, dat alles zo vlot zou gaan!

Als ontbijt halen we lekkere broodjes met ei en kaas bij Potbelly. Ook haalt Rick nog wat lattes voor ons bij Starbucks. Zo gaan de anderhalf uur voor ons vertrek snel voorbij en voor we het weten kunnen we aan boord.

We hebben rij 18 (raam en midden) en rij 19 (raam, midden, gangpad). Rick is zo vriendelijk om de kinderen de hele rij te geven en zelf de middenplaats naast mij in te nemen. Hij slaapt bijna de hele vlucht, terwijl de kinderen naar muziek luisteren en ik lees en naar de verkeerscontrole luister.

Als de piloot de landing aankondigt kijk ik uit mijn raam en zie de skyline van Chicago prachtig! Kai en ik nemen er allerlei foto's van. Het is alweer een aantal jaren geleden, dat we een paar dagen in deze heel leuke stad doorbrachten.


De Chicago Skyline

De landing gaat heel rustig (er wordt vaak gezegd, dat een plotselinge landing wordt uitgevoerd door een ex-marine piloot en een rustige door een ex-landmacht piloot, of dat waar is weet ik niet, natuurlijk). O'Hare is een heel modern vliegveld met allerlei eetgelegenheidjes.

We hebben hier bijna tweeeneenhalf uur om over te stappen en onze gate is naast degene, waar we geland zijn. Dat zul je altijd zien, als je meer dan genoeg tijd hebt hoef je nauwelijks te lopen, maar heb je maar een half uurtje, dan moet je naar de andere kant van het vliegveld rennen!

In een van de speciale hokjes, waar je je laptop kunt aansluiten, lees ik mijn email en werk mijn blog bij. Wat ons opviel op Dulles en ook hier op O'Hare is, dat er bakken staan om kranten, blikjes en glas te recyclen. Een goed initiatief, alleen lijken de passagiers die op O'Hare althans niet te kunnen vinden, getuige de achtergelaten troep op de stoelen!

Als lunch halen we nog snel even een paar pizza's van Wolfgang Puck, die we in het vliegtuig op zullen eten (de spicy chicken is een aanrader!). Ik ga even drinken voor mezelf en de kinderen kopen en als ik terugkom bij de gate wordt tot mijn verbazing mijn naam omgeroepen.

Bij het podium staat Rick breed te lachen en gebaart, dat ik even moet komen. De heel vriendelijke United agent heeft gezien, dat hij executive Premier is en er zijn stoelen open in Economy Plus. Zij wil die aan ons geven, in plaats van aan een niet frequent traveler.

Nou, prima natuurlijk, daar zeg ik geen nee tegen! Na de vorige vlucht met moeite mijn rugzak tussen de stoelen geduwd te hebben en de rugleuning van de jongen voor me in mijn gezicht gehad te hebben, waardoor ik niet, zoals ik wilde, op mijn computer kon werken, klinkt dat zelfs goddelijk!

Een van de rijen, die we krijgen, is de nooduitgang. Saskia is daar te jong voor, dus zij en ik nemen de raam- en middenplaats op rij 3 in. Rick, Katja en Kai krijgen de nooduitgang en moeten bevestigend antwoorden op de vraag van de flight attendant of zij de deuren kunnen bedienen. Kai is er met 16 net oud genoeg voor.

Saskia baalt er eerst van, dat er een vreemdeling naast haar zal komen zitten, maar dat blijkt een heel aardige oudere dame te zijn. Ik schat haar in de zeventig, of misschien zelfs ouder. Ze ziet er zeer goed verzorgd uit, maar aan haar verschijning kan ik ook zien, dat ze een levensgenietster is.

Onder de keurige rode blouse en zwarte broek en als juwelen een mooi horloge, mooie trouwring en diamanten zie ik, als ik iets in mijn tas wil stoppen, zwarte sandalen met rode sokken en grappige poesjes erop. Ook haar nagels zijn gedurfd gelakt: een Franse manicure (roze met wit), maar in plaats van wit zijn de toppen van haar nagels rood.

Helaas werkt de audio niet in onze rij en we willen allebei naar de cockpit luisteren. Uiteindelijk doen we onze koptelefoons in de armleuningen van de mensen voor ons, maar dan nog hoor ik nauwelijks iets.

De man van de dame zit aan de overkant aan het gangpad en ze zijn duidelijk nog zeer verliefd. Als ze dan ook nog (net als ik) een wit wijntje bestelt als drankje, zeg ik tegen Saskia, dat ik later ook zo wil zijn.

De dame denkt, dat ik het tegen haar heb, en ik vertaal het gewoon voor haar, ze mag best weten, dat ik haar een leuk iemand vindt. Ze glundert bij dat compliment en zegt: "You just have to find the joy in it all". Later hoor ik haar tegen de flight attendant zeggen, dat ze al 47 jaar getrouwd zijn! Ik teken ervoor!

Eenmaal geland in Rapid City haalt Rick de sleutel van onze auto bij Hertz, terwijl de kinderen en ik de bagage van de band slepen. Binnen het kwartier zitten we in onze zilverkleurige Nissan Armada en willen wegrijden. Maar als Rick de Garmin uitpakt voor navigatie blijkt de aansluiting daarvan gebroken! Dat is balen, zeker als ik me ook realiseer, dat ik wel de AAA boeken mee heb, maar niet de kaarten!

We klooien wat aan en krijgen de aansluiting toch aan het werk in de aansteker met een papiertje. Hoe lang dit zal werken? In ieder geval leidt Garmin ons bekwaam naar Bear Country USA, onze eerste stop van deze reis.

Nou, dit openlucht park, waar je met de auto doorheen rijdt, blijkt een groot succes. In het begin valt het mij een beetje tegen. We zien wel elk en van ieder dier een of twee, maar de meesten liggen te slapen.

Maar dan zien we een hele file voor ons. Dat blijkt het gedeelte met de beren te zijn. En dat is leuk! De beren zijn flink actief (we krijgen zelfs een 18+ standje te zien tot grote hilariteit van iedereen) en lopen voor en achter de auto's langs. Ze zijn duidelijk aan mensen gewend en, al wordt er aan de ingang gezegd, dat het niet mag, we wagen het toch af en toe onze ramen te openen om te fotograferen.

Als we door het park gereden zijn is er nog "babyland". Hier zien we een aantal dieren, die hier (en de meesten ook bij ons in de buurt) in het wild voorkomen: wasbeertjes, stinkdieren, dassen, vosjes, bevers en otters, allemaal erg leuk.

Maar het grote hoogtepunt zijn de babywolfjes (twee pups) en babybeertjes, waarvan er een heel aantal zijn. Super schattig zijn die wolbaaltjes en we benijden allemaal een fotograaf, die om de een of andere reden vlakbij mag komen. Ook hier zijn we zeker een half uur zoet met ooohs en aaahs over die schatjes! Bear Country USA is zeker een aanrader en een leuk begin van deze vakantie.


Met wat moeite, want de weg ernaartoe is opgebroken, vinden we ons hotel, de Hampton Inn Rapid City. We krijgen meteen een zakje met chocolaatjes aangereikt als pleister op de "construction" wond. Heel leuk!

Tot Saskia's grote vreugde krijgen we de kamer naast het zwembad toegewezen. Het is een ruime kamer met twee queensize bedden, een ijskastje en een microwave. We hebben er een extra bed bij gevraagd, zodat we met zijn vijven terecht kunnen.

Iedereen is moe van het vroege opstaan en onze magen zijn ook nog op oostkust tijd. We kijken online naar een leuk restaurant en de keuze valt op de Firehouse Brewing Company. Ondanks het feit, dat Garmin het nu vertikt, wat we ook doen, vinden we het historische gedeelte van Rapid City al gauw.

Dat blijkt erg leuk te zijn met op iedere straathoek een beeld van een president. Het restaurant is gauw gevonden en een parkeerplaats ook. We lopen nog even een informatiestandje binnen om te zien of ze kaarten hebben. Ze bieden een getekende kaart, die niet op schaal is, maar dat zal voor nu wel voldoende zijn.

Het restaurant blijkt een leuk terras te hebben en we krijgen meteen een tafeltje. De dreigende onweersbui, die er al de hele middag hing, is afgedreven en het wordt mooi zonnig en ook meteen lekker warm.

Katja en ik bestellen calamari en Kai en Saskia "boneless chicken wings" en gefrituurde uienringen met buffalo saus vooraf. Super lekker! En het hoofdgerecht, voor mij een bisonsteak met blauwe kaas en uitjes, gaat er ook prima in. Een heel leuk restaurant is dit, een aanrader voor Rapid City!

Op de terugweg gaan we op zoek naar een Best Buy om te kijken, of ze een vervanging hebben voor de Garmin stekker. Het blijkt om een al bekend euvel te gaan en Garmin verstrekt zelf al vervangingen ervoor. Alleen heeft de Best Buy er geen voorhanden. Die wordt overnacht besteld en zal er op zijn laatst op donderdag zijn. Toch wel prima service is dat weer!

We haasten ons terug naar het hotel, waar Katja, Kai en ik gaan relaxen. Saskia en Rick hebben daarentegen nog energie genoeg om naar het zwembad te gaan! Daar is dan ook een grote glijbaan, dus erg leuk vooral voor ons waterratje! Maar dat we (voor hier) vroeg naar bed zullen gaan is zeker!



5 comments:

Ineke said...

Wat een goed begin van jullie vakantie!
Leuk die foto's van al die beesten en beestjes!

groetjes, Ineke

Jasmino said...

Wat een heerlijke eerste dag in jullie vakantie. Leuke foto's ook!

Geniet verder!

markro (Marco) said...

Leuk begin van de vakantie op deze manier met dat wildedierenpark.
Heel veel plezier met vakantie houden, mooie dingen zien en zo nu en dan lekker relaxen.

Sandra said...

Ik ga jullie vakantie avonturen weer volgen hoor! Je blog leest altijd weg als een boek. Jullie maken altijd zoveel dingen mee, ongelooflijk!

Geniet er van

Anonymous said...

Hoi Petra, jullie zien weer een hoop mooie dingen. Mooie dierenfoto's ook. Fijn dat je het allemaal als gezin kunt beleven, dat de kinderen alledrie nog meegaan. Even over het ijsdrop, dat verkopen ze hier (voor zover ik weet) niet hoor, ik ken het iig niet. Het lijkt mij ook erg machtig van smaak of valt dat mee?? Geniet van jullie vakantie allemaal!!
Groetjes Ludy.